نزل المطر
صحَّى الشجر
غسل الوشوش
ساب على الطريق دموع من زمن موجوع
ساب على الحيطان حبة رتوش
وفضل فى القلب برد و نار
وراح من الحلق طعم المرار
وسرح اللى له فى الحب واللى مالوش
وروحى أنا فى الهوا متشعلقة
فى حلم ساذج وحلم تانى باينه فشوش
نزل المطر
جريوا العيال
داسوا على كل الخطر
داسوا على كلمة محال
نطوا.. و ضحكوا
وجبروا قلب وحيد فى حزنه أتكسر
وهتفت قلوب.. ألعبوا ماتخافوش؟
أضحكوا ماتبطلوش؟
نزل المطر
حلموا البنات
بحب يملا عيونهم سهر
وحبيب بيفهم لغاهم ف الهمهمة وف السكات
وفى عز برد الشتا
واقف بيغزل من هواه غَّزْل البنات
وعن هواهم يحكوا يقولوا.. مايسكتوش
خلص المطر
ورجع من تانى السكوت
وجرى السحاب كأنه خايف يموت
وأتلونت من تانى الوشوش
وطلع الحلم فشوش
وراحوا العيال يشكوا الزمان
للعيال اللى لسه ماجوش
وفاقوا البنات على برد وقساوة
ورجالة بتحب بدناوة
ورجعنا كلنا لدنيانا
وحبايب لو ما سألناش عنهم.. مايسألوش!